تبادل
لینک هوشمند
قبل از مغول ها چون گماشتگان سلطان سنجر سلجوقی بر طوایف غر فشارزیادی وارد آوردند ، کار به جایی ر سید که غزها شورش کردند و به خراسان و اطراف کرمان حمله کردند تا سلطان سنجر ، اسیر و امام محمد یحیی شهید گردید و وارثان غز در کرمان جور و ستم را از حد گذرانیدند .
(( در چنین موقعیتی مجدالدین کوهبنانی دفع مضرت غز را چاره ای ندید جز این که از امیر آنان که در آن وقت سرگردان ولایات بود ، یعنی ملک دینار غز دعوت کند تا او به کرمان بیاید و از خرابی باز دارد . بیست و دوم رمضان 581 هجری بود که سپاهیان ملک دینار از طریق دیه اریز به کوبنان رسید. ملک دینار هم از گرد بیابان سوزان کوبنان تشنه و خسته در آمد و مادر بچه ها را در نیشابور نهاده بود به مجرد ورود به کاخ سلجوقی او را به خطبه فرمود و در حکم خود در آورد .
ملک دینار پس از چندان سال که جای پای خود را مستحکم کرد ، اول کارش آن بود که اولاد مجاهد کوبنانی را – هرچند خودشان او را دعوت کرده بودند – ازمیان برداشت . آنگاه به نواحی گرمسیر پرداخت . سپس قصد قلعه ی منوجان کرد ، قلعه ی آن را به رسوایی تمام بگشاد و فتحی مشتمل و احراق و شکنجه و ارهاق دم اعادی روی نمود .
در همین لشگرکشی قلعه ی (( گور)) که امروز (( حور)) خوانده می شود به آتش کشید و چون مردم کرمان این بیچارگی ها را در نتیجه ی دعوت مجاهدالدین کوبنای از ملک دینار می دانستند همهی نفرین ها را متوجه ی کوبنان و خاندان مجاهد می کردند . و اتفاقاٌ شاعر خوش ذوق هم در همین احوال و هنگام سوختن قلعه و آبادی (( گور)) گفته است :
از آتش کوبنان ((گور)) می سوزد
آتش که گرفت خشک و تر می سوزد
{ امثال و حکم تاریخی، ص 13}
نظرات شما عزیزان:
نظرت یادت نره
منتظرتم
